AD-Algemeen Dagblad – 30 januari 2006 – Foto Carl Mureau

KATOWICE | Jan Lotterman (45) ligt er gehavend bij in het ziekenhuis van Katowice. Been en arm in het gips, bloedvegen op zijn handen, snijwond aan zijn neus. En hij is de helft van zijn rechterpink kwijt.

De duivenmelker uit Nieuw-Amsterdam behoort tot de circa vijftien Nederlanders die zaterdag in de Poolse stad aanwezig waren op de dramatisch verlopen, drukbezochte postduivenbeurs. Doordat het dak van het beursgebouw plotseling instortte, kwam een van de Nederlanders om. Lotterman raakte zwaargewond, zijn overige landgenoten kwamen er vanaf met licht letsel. In totaal vielen er 66 doden.

Hoe beroerd hij er ook aan toe is, Lotterman houdt de moed erin. ,,Ik ben niet dood, dus eigenlijk heb ik niks,” lacht hij wrang. ,,Binnen in die hel heb ik wel ergere dingen gezien. Vlakbij me lagen twee doden onder het ijzer.”

De Drent denkt voortdurend aan Dick Basch, zijn landgenoot die op slag dood was. ,,Ik heb superveel geluk gehad.”

Lotterman heeft zijn rechterenkel gebroken en vanochtend krijgt hij een plaat in zijn gescheurde scheenbeen. De artsen konden de vinger naast zijn gehavende pink met veel moeite redden.

De duivenliefhebber kwam voor het eerst naar Katowice. De zaken gingen geweldig. Van zijn 48 duiven had hij er al 42 verkocht. ,,En die zes raakte ik ook nog wel kwijt.” Maar toen kwam dat dak naar beneden, met een ratelend geluid als van vuurwerk. Lotterman kwam onder verwrongen ijzeren staketsels terecht. ,,Ik had nog net genoeg ruimte om te zitten.” Na ongeveer vijf uur bevrijdden de reddingswerkers hem uit zijn benarde positie. Van de bittere Poolse kou had hij geen last, want al eerder hadden ze hem een deken kunnen aanreiken. Bij de redding zat zijn paspoort netjes in de broekzak, net als zijn goedgevulde portemonnee. ,,Die ligt hier in de kluis.”

Wel verloor hij zijn mobieltje. Maar je hoort Lotterman niet klagen. ,,De zorg is hier prima. De hulpverlening direct na de ramp was ook geweldig. Ik heb gewoon een geweldige beschermengel gehad.”

´Op 7 meter bleef het dak hangen,
dat was onze redding’

Jaap Koehoorn uit Veenendaal zit aan het eind van een zware zondag helemaal stuk. De handelaar in duiven, vitamines en spierversterkers ontsnapte op het nippertje aan de dood. Maar zijn Hollandse vriend Dick Basch redde het niet. Ook twee Poolse vrienden kwamen om. In totaal vielen er 66 doden en 160 gewonden toen het dak van de Expohal Katowice zaterdag om half zes ’s middags bezweek. ,,Van de tien mensen die ik hier goed ken, zijn er drie dood. Vreselijk,” zegt hij na een lange dag terug in het hotel.

Eén Nederlander raakte lichtgewond. John Rekers (42) uit Amersfoort dankt zijn leven aan het feit dat hij onder een tafel zat.

Zaterdag kon Koehoorn nog de hele wereld aan. Met zijn mobiele telefoon regelde hij allerlei zaken voor vrienden en bekenden. Deed tussendoor verslag in de NOS-journaals. ,,Tot drie uur ’s nachts was ik in touw. Maar nu ben ik echt helemaal kapot.” Hij komt net van het politiebureau, waar hij een van de doden heeft mogen identificeren. Zometeen kan hij nog eens op pad.

Koehoorn had een goedgevulde stand op de beurs in Katowice. Al zijn handel is verloren. ,,Daar stond wel voor 20.000 tot 30.000 euro aan spullen. Ik ben benieuwd wie daarvoor gaat zorgen. Maar de emotionele schade is veel groter. Dit was echt een verschrikkelijke dag.”

Peer Geboers uit Nuenen zit dan al uren in de auto, terug naar zijn Brabantse thuis. Hij bezoekt Katowice al jaren. Hij verkoopt er zijn zelfgefokte duiven. Sinds een jaar of vijf is de beurs in het nieuwe beursgebouw van de Zuid-Poolse industriestad. ,,Prima gebouw, mooi, nooit gedacht dat er zoiets kon gebeuren.”

Geboers hoorde zaterdagmiddag plots een enorm geroffel, dat maar aanhield. Toen kwam het dak naar beneden. ,,Op een meter of zeven van ons af bleef het hangen. Dat was onze redding. Door de vluchtdeuren, die we moesten intrappen, zijn we naar buiten gegaan.”

Hij voelde zich als een figurant in een speelfilm. ,,Toen het gebeurde stond er een band te spelen, compleet met schaars geklede dansmeisjes. Ineens was er complete paniek.” Van zijn clubje duivenliefhebbers bracht iedereen het er levend af. ,,Daarom hebben we maar besloten terug te rijden. Wat hadden we nog in Katowice te zoeken?”

Copyright 2006 AD NieuwsMedia BV